Rose van der Lof

SCHRIJFSTER EN ILLUSTRATRICE

Rose is de schrijfster en illustratrice van Rosefairytales. Ze is geboren in Enschede en woont op dit moment in Haaksbergen.

Op haar 8ste is ze verhuisd naar een boerderij aan de rand van de stad. De boerderij was voor een buitenkind als Rose een ware oase. Honden, paarden, tamme konijnen en haar eend “Julius” die ze dagelijks een bad gaf. Het liefst was ze buiten. In en rondom de stal was altijd wel iets bijzonders te ontdekken.

Vanaf haar geboorte bracht het gezin elk vrij momentje in hun vakwerk boerderij in het Rothaargebergte in Duitsland door. Het land van Hans en Grietje, omringd door “blauwe” bergen. Ze is dan ook groot geworden met de sprookjes van de gebroeders Grimm. Het voelde alsof Hans en Grietje heel dichtbij waren, in de donkere dennenbossen waar de zonnestralen spaarzaam de grond bereikten.

Hoewel haar ouders geen voorlezers waren en Rose zeker geen lezer, kende ze elk sprookje van binnen en van buiten. Als kind kon ze hele verhalen en karaktertjes bedenken terwijl ze dammetjes bouwde in de snel stromende beekjes of met haar neus op het mos lag om de lantarentjes te bewonderen. Niet te vergeten de prachtige paddenstoelen, rood met witte stippen die al snel een kabouter verhaal in haar ontluiken. Al op de kleuterschool, met juffrouw Wolf, schreef ze hele verhalen met een schuin, volwassen “handschrift”, hele kladblokken vol. Niemand die het kon lezen maar er was weer een verhaal geboren.

De kleuterschool was heerlijk, maar toen het serieuzer werd begon school al gauw te vervelen. Ze moest opletten en dat terwijl buiten in de tuin van de school de vogeltjes haar interesse hadden. Concentreren was elke dag een uitdaging. Alleen geschiedenislessen konden haar boeien. Donar en Wodan, Napoleon met zijn prachtige schimmel hengst, Morpurgo, kwamen in dit uur tot leven. Vanaf die periode ontstonden er kleine schetsjes in en op de schriften waar ze na die tijd strafwerk voor moest maken omdat ze niet oplette in de les.

Ze maakte graag kleine schetsjes van beesten, vooral paarden, en kinderen. Van haar kleine zusje Babs spelend op de grond of met haar hobbelpaard. In de tekeningen van nu herken je duidelijk de stijl die ze toen aan het ontwikkelen was.

Als tweede kind in het gezin fladderde ze rustig door het leven. Zeker geen studiebol maar wel heel leergierig. Op haar 17e stapte ze met een map vol kinderlijke schetsjes naar de AKI in Enschede. Illustratrice wilde ze worden en ze hoopte op de AKI de schildertechnieken te leren. De AKI was voor haar één grote teleurstelling toen ze te horen kreeg dat ze geen poppetjes maar moderne kunstwerken moest gaan maken. Ze kreeg haar toelating voor de school maar voor Rose was de lol eraf en werd ze doktersassistente.

In 1983 trouwt ze met haar jeugdliefde Alexander van der Lof en ze vertrekken voor 2 jaar naar Amerika. Een geweldige tijd, waar haar creativiteit weer helemaal opbloeit in het maken van beren en poppen. In de jaren daarna is ze fulltime huisvrouw en moeder van 4 dochters.

Maar als ze op haar veertigste wat meer vrije tijd krijgt kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Haar oudste zus stelt voor iets over paarden te schrijven en te tekenen en er ontstaat een ongekende schrijfkoorts over de avonturen van Brent, een groene trol en een jonge Dartmoor pony, Sturby. Ze heeft bijzonder veel plezier aan het schrijven. Iedere morgen van 9 tot 12 kruipt ze in haar pen en is zelf elke keer blij verrast over wat er allemaal gebeurt terwijl ze schrijft. Haar kinderen haasten zich tussen de middag van school naar huis om de nieuw geschreven pagina’s aan te horen onder het nuttigen van de lunch. Het 275 pagina’s tellende boek ligt nog op de plank, wie weet maakt ze het ooit nog af, in ieder geval zodat haar kleinkinderen het kunnen lezen, mochten die in de toekomst komen. Het manuscript heeft ze ooit naar een uitgever gestuurd, maar helaas hadden die geen plaats in hun fonds. Wel kreeg ze als advies om eerst een prentenboek te maken en als fan van Sinterklaas en de hele sfeer rondom de donkere dagen voor Sint en Kerst trippelde er al snel een schimmel over haar tekenvellen.

Aangezien ze nooit les heeft gehad moet ze al haar kennis uit boeken vergaren. Vooral het juiste papier heeft heel veel tekeningen gekost. Rose maakt het zichzelf erg moeilijk door eerst de tekeningen te maken en daarna pas aan de tekst te gaan werken, ze ziet het verhaal in plaatjes voor zich. Als ze begint met het tekenen van een hoofdkarakter kruipt ze eigenlijk een beetje in de huid van dat karaktertje. Ze weet hoe het figuurtje loopt, staat slaapt en beweegt.

In 2005 rolt haar eerste prentenboek van de pers. Sinterklaas en zijn redder in Nood. Het boek wordt erg goed ontvangen en nog hetzelfde jaar begint ze met de eerste tekeningen voor “Ans de Kerstgans”. Slechts 7 jaar duurt het voordat het 76 pagina’s tellende boek helemaal klaar is. Vooral de tekst, helemaal in rijm vorm, heeft op het laatste moment nog veel tijd in beslag genomen.